Podstawy prawne
Przepisy regulujące zasady pracy tymczasowej w Niemczech znajdziemy przede wszystkim w Ustawie o użyczaniu pracowników (Arbeitnehmerüberlassungsgesetz, w skrócie ArbÜG). Działalność tego rodzaju wymaga zezwolenia (§ 1 ArbÜG). Użyczanie pracowników jest zasadniczo dopuszczalne w każdej branży z wyjątkiem branży budowlanej (§ 1b ArbÜG).

Przez okres pierwszych trzech lat prowadzenia działalności zezwolenie jest wydawane na okres jednego roku i wymaga każdorazowo przedłużenia o kolejny rok. Jeżeli pracodawca wywiązał się przez ten okres ze wszystkich swych ustawowych obowiązków, może starać się po upływie trzech lat o uzyskanie zezwolenia bez ograniczeń czasowych (§ 2 ArbÜG). Na uzyskanie zezwolenia mogą liczyć przedsiębiorcy wykazujący się wymaganą rzetelnością (§ 3 ust. 1 ArbÜG). Rzetelny przedsiębiorca to w szczególności taki, który nie był karany w okresie ostatnich pięciu lat, nie zalega z odprowadzaniem składek do kas ubezpieczeń społecznych i podatków, nie utraciły w okresie ostatnich pięciu lat zezwolenia na prowadzenie agencji pracy tymczasowej, któremu nie zostało zakazane prowadzenie działalności gospodarczej, który posiada wystarczające środki finansowe i wobec którego nie zostało wszczęte w okresie ostatnich pięciu lat postępowanie upadłościowe.